# 41 Zabić drozda - Harper Lee

Tytuł: Zabić drozda

Autor: Harper Lee

Wydawnictwo : Rebis

Ilość stron : 421

Lata 30. XX wieku, małe miasteczko Maycomb, na południu USA. Skromna rodzina, w skład której wchodzą Atticus - ojciec, prawnik, Jem - syn oraz Skaut - najmłodsze dziecko, córka, wiodą sobie szczęśliwe życie wraz z panią Calpurnią, czyli czarną kobietą, która jest ich pomocą domową. Jednak sielanka ta zostaje zakłócona, gdy Atticus podejmuje się obrony Murzyna oskarżonego o gwałt na białej kobiecie. Według mieszkańców Maycomb to biały człowiek zawsze ma rację, a czarny to nic więcej niż śmieć. 

Narrację powieści prowadzi Skaut, kilkuletnia dziewczynka, która wszędzie podąża za bratem. Jest taką małą chłopczycą, nie chce ubierać się oraz zachowywać tak, jak każą jej starsze kobiety, czyli jak dama. Skaut nie lubi sukienek, woli swoje bryczesy. Jest to bardzo urocze dziecko, a przy tym niezwykle mądre i dostrzegające wiele spraw, których nie widzą dorośli. Jem, brat Skauta, za swoją siostrę oddałby wszystko. Wie, że musi się nią opiekować i dbać o to, aby nic jej się nie stało. Cierpliwie znosi jej pytania o wszystko i stara się tłumaczyć to, co chce wiedzieć. Oboje z każdym zmartwieniem mogą zawsze zwrócić się do swojego ojca, Atticusa. Wychowuje on swoje dzieci samotnie. Jego styl wychowania jest krytykowany przez wiele osób. Już chociażby sam fakt, że dzieci zwracają się do ojca po imieniu jest dla niektórych wyrazem całkowitego braku szacunku. Mimo to, Atticus jest uwielbiamy przed Jema i Skaut. Zawsze jest dla nic oparciem, zawsze ich pociesza i rozmawia z nimi, zawsze wyjaśnia to, co dzieje się wokół. Jest bardzo ciepłą i dobrą postacią, a dzieci mają z nim wspaniały kontakt. To moja ulubiona postać ojca z jaką kiedykolwiek miałam do czynienia. W wychowaniu Atticusowi pomaga Calpurnia. Czarnoskóra pomoc domowa nie jest w Maycomb mile przyjmowana, ale w tym przypadku jest akceptowana przez innych mieszkańców. Do czasu aż Atticus nie będzie miał styczności z następną czarnoskórą osobą.

Pierwsza część książki skupia się na opowieściach dotyczących życia codziennego dzieci.  Na ich przyjaźniach, zabawach, szkole, pomysłach zabijających nudę. Bardzo często dzieci wpadają na pomysł wyciągnięcia z domu Boo Radleya - mężczyzny, który mieszkał niedaleko, jednak nigdy nie wychodził z domu. Dzięki opisom codzienności można bliżej poznać mieszkańców Maycomb oraz panujące wśród nich uprzedzenia. Głównym powodem do nietolerancji jest dla nich kolor skóry, ale nie omieszkają oni szydzić nawet z osób białych, którym wiedzie się gorzej.

Druga część bardziej dotyczy obrony Toma Robinsona przez Atticusa. Młody Murzyn jest oskarżony o zgwałcenie białej kobiety. Dla mieszkańców Maycomb fakt, że prawnik broni Murzyna jest skandalem i wielką hańbą. Atticus jednak nie przejmuje się tym i mimo wszystko stara się dowieść niewinności Toma. To, co dzieje się w sądzie nie ma nic wspólnego z równością każdego człowieka.

Ludzie bezmyślnie gotują innym ludziom piekło na ziemi. [str. 302]

Całej tej sytuacji od samego początku przyglądają się Skaut i Jem. Nie rozumieją oni dlaczego tak się dzieje. Nie rozumieją tego, dlaczego panuje tak wielka nienawiść między ludźmi.  Są zszokowani całym tym zajściem. Są na tyle jeszcze mali, że nie zdążyli wejść w wir uprzedzeń i nietolerancji, która panuje dookoła. Nie oceniają jeszcze ludzi po kolorze skóry, po statusie społecznym. Dla nich człowiek to człowiek, bez względu na wszystko.  Każdego traktują tak samo. Mają jeszcze nieskażone spojrzenie na świat. Jednak przekonają się na własnej skórze, że bycie dobrym człowiekiem nie zawsze się opłaca. Jak? Przekonajcie się sami.

Nie wiem, dlaczego przeczytałam tę książkę dopiero teraz. Jest genialna. Miażdży swoją prawdą. Jest to książka wymieniana na każdej liście książek, które trzeba przeczytać. Teraz już wiem z jakiego powodu. I również uważam, że jest to pozycja obowiązkowa dla każdego. Polecam !

Oceniam 6/6.

Wyzwania:

• Klucznik
• nr 14 w 52w2015
• akcja nie dzieje się w Europie w Książkowym Wyzwaniu 2015

A czy Wy już zapoznaliście się z tą ponadczasową powieścią? Jakie macie wrażenia?